In het artikel ‘Hoe ontstaat een gameverslaving’ heeft Matthias uitgelegd hoe het gamen bij sommige mensen van hobby kan veranderen in een verslaving. Deze keer vertelt hij in het filmpje welk patroon of cirkel voortdurend aanwezig is tijdens een gameverslaving.
Een patroon dat ervoor zorgt dat de persoon blijft gamen ongeacht de problemen in het echte leven. Eenmaal in een gameverslaving heeft de persoon dit verslavingspatroon zodanig veel herhaalt dat het moeilijk wordt om er op eigen houtje terug uit te geraken. Het is een vicieuze cirkel waar 4 elementen telkens elkaar op dezelfde manier opvolgen en die het iemand heel lastig maakt om te stoppen met gamen.
Het begint heel simpel, je hebt iemand die met een bepaald gedrag start. Dat kan gamen zijn, maar dat kunnen ook andere verslavende middelen zijn zoals alcohol of drugs. Het begint onschuldig en de meeste houden het ook op deze manier. Echter sommige gamers gaan zo op in het gamen dat ze op den duur andere gebieden in het leven verwaarlozen. Daardoor ontstaan er steeds meer en meer problemen in het echte leven. Ze komen thuis met een slecht rapport, hebben minder sociale contacten, zijn vermoeid en hebben geen aandacht meer voor hun gezondheid en hygiëne. Deze gamers voelen zich met andere woorden slecht in hun vel.
Veel gameverslaafden erkennen niet dat hun verslavend gedrag de oorzaak is voor het ontstaan van problemen. Ondanks de ontkenning van een gameverslaving ervaren deze personen negatieve gevoelens en gedachten door de constante aanwezigheid van problemen. Mensen stellen hen vragen, elke dag worden er taken uitgesteld… Ze hebben het gevoel dat ze niet sterk genoeg zijn om iets aan de problemen te doen en voelen zich hierdoor schuldig.
In plaats van eerlijk te zijn en de problemen aanpakken, zoeken gamers hun oplossing in het middel dat hen al altijd een goed gevoel heeft opgeleverd. Ze vluchten weg van de negatieve gevoelens en gedachten door meer tijd te spenderen in de gamewereld. Zo ontstaat het verslavingspatroon dat blijft doordraaien in cirkels. De problemen worden nog groter, er komen meer en hevigere gevoelens van schuld naar boven en er moet nog meer worden gegamed om deze gevoelens te ontkomen.
De rol van ouders in het verslavingspatroon
Ouders houden het verslavingspatroon van hun gamer in stand. Ze spelen in op het schuldgevoel van hun kinderen in de hoop dat ze inzien dat ze niet goed bezig zijn. Je ziet dit in de communicatie naar de kinderen toe. Ben je weer aan het gamen in plaats van je huiswerk aan het maken? Zou je niet beter eens buitenspelen nu het mooi weer is? Wanneer ga je eens echte vrienden maken in plaats van online? Ook al zitten er goede intenties verstopt achter deze vragen, het levert enkel het omgekeerde effect op. De kinderen voelen zich schuldig dat ze voortdurend gamen, vluchten weg van deze gevoelens, gamen meer dan voorheen en spreken nog minder af met kameraden. Het verslavingspatroon versterkt zichzelf voortdurend op deze manier.
Doorbreken van het patroon
Om de oneindige cirkel van verslaving te doorbreken is het nodig om het schuldgevoel die gamers ervaren te verminderen. Dit doen we door niet langer hun gedrag te veroordelen, maar door anders te kijken naar gamegedrag. Wanneer de kwetsende woorden loslaten en onze blik op games herbekijken kunnen we geleidelijk uit de verslavende patronen breken die de gamer en de omgeving gevangen houden. Als het schuldgevoel verdwijnt, zal de gamer terug kunnen genieten van het gamen, zie je dat hij minder tijd spendeert met games en dat elke dag de stapel problemen kleiner wordt.
