Ongeveer een jaar geleden zocht een papa hulp bij GameChangers voor zijn zoon Axel, een jongeman van 23 jaar die vastzat in een patroon van problematisch gamen (gameverslaving). Wat begon als een roep om hulp, groeide uit tot een intensief traject waarin Axel, met de steun van zijn vader en de begeleiding van GameChangers, zijn leven weer stap voor stap in handen kreeg.
Vastgelopen en verloren: de impact van gameverslaving
“Het was echt niet goed", vertelt Axel, terugblikkend op hoe hij zich voelde voordat hij bij GameChangers terechtkwam.
“Ik zat vast. Ik wist niet wat ik kon of wilde doen. Ik dacht dat gamen het enige was waarin ik goed was. Het voelde alsof het me gevangen hield, en ik wist niet hoe ik eruit moest komen.”
Zijn vader zag hem worstelen, en beseften dat hij een gameverslaving had, maar wisten niet hoe ze hem konden helpen. Axel had al verschillende opleidingen geprobeerd, maar zonder succes. Het patroon bleef zich herhalen, en hoop vervaagde langzaam.
De toevallige ontdekking van GameChangers
De kennismaking met GameChangers kwam via Axels vader, die ons per toeval had gevonden en zich vastklampte aan deze kans om verandering te brengen. Alex wist niet of dit het zou zijn, maar hij moest iets proberen. Het voelde goed dat iemand hem eindelijk echt begreep.
De begeleiding bij GameChangers gaf hem het inzicht dat er nog opties voor hem waren, buiten het gamen. Hij ontdekte dat hij in staat was om nieuwe dingen te proberen, en dat hij zichzelf kon bewijzen.
Eerste stappen naar verandering
Axel zette zijn eerste stappen naar herstel door vrijwilligerswerk te doen, een ervaring waar hij trots op is. Hij raakte opnieuw betrokken bij het leven buiten het scherm. Het gaf hem een gevoel van voldoening, ontmoette nieuwe mensen en leerde nieuwe zaken van hen. Het voelde voor hem alsof hij weer een doel had.
Dankzij de begeleiding bij GameChangers besloot Axel zich in te schrijven bij de VDAB. Hoewel het een intensief proces was, gaf het hem meer perspectief en vertrouwen in zijn toekomstmogelijkheden.
Een nieuwe blik op de toekomst
Vandaag de dag is Axel begonnen aan een opleiding om 3D-modellen te maken en kijkt hij met hernieuwde motivatie naar de toekomst.
“Ik geloof nu weer in mezelf en in mijn drive om de dingen te doen die ik wil doen. Ook al is gamen nog steeds een uitdaging, ik voel nu dat ik andere opties heb en dat ik controle heb over mijn keuzes.”
Advies aan andere jongvolwassenen: het is nog niet te laat
Axels advies aan leeftijdsgenoten die in eenzelfde situatie zitten, is krachtig en doordacht:
“Het is nog niet te laat. Er ligt een lang leven voor je, en alles wat je nu leert, kan je later helpen. Ik werk aan mijn herstel omdat ik het waard ben en omdat het leven meer te bieden heeft dan ik ooit had gedacht.”
Conclusie
Het verhaal van Axel en zijn familie toont de kracht van erkenning, vastberadenheid en de juiste begeleiding in de strijd tegen gameverslaving. De reis van Axel was er een van bewustwording, groei en veerkracht, waarbij hij stap voor stap leerde dat er meer is buiten de wereld van het gamen en dat hij het wel kon. Hoewel de weg niet altijd gemakkelijk was, zijn de resultaten het zeker waard geweest. Dit verhaal herinnert ons eraan dat herstel mogelijk is, zolang je de moed hebt om hulp te zoeken en vol te houden. Geef niet op, blijf de hoop vasthouden, en laat je begeleiden op de weg naar een beter en gezonder leven.
