Dit artikel vertelt het verhaal van Tim. En hoe hij, met de steun van zijn ouders Bea en Charlie en o.a. Gamechangers, zijn leven weer op de rails kreeg.
Ongeveer een jaar geleden kwamen de ouders van Tim bij GameChangers aankloppen. Het was voor hen een traject van bewustwording rond gameverslaving, het durven toegeven en benoemen, bespreekbaar maken, en de consequenties ervan durven aanpakken samen met vallen en opstaan. Maar vooral ook niet opgeven en de stap durven zetten richting begeleiding voor herstel van gameverslaving. Want je hoeft dit niet alleen te doen. We blikken in dit artikel terug op zijn traject van het afgelopen jaar.
“Het was een moeilijke periode voor mij. Ik zei wel dat ik ging stoppen, maar dat gebeurde gewoon niet.”
De eerste stap: erkenning en hulp bij gameverslaving zoeken
“We kwamen bij Gamechangers terecht via een coach, Astrid, die ons GameChangers aanraadde. We hadden een online kennismaking met Bavo van Gamechangers en ervaarden een stukje aansluiting omdat we met een ervaringsdeskundige praatten. Jullie wisten wat er speelde en begrepen goed wat er aan de hand is.”, herinnert Charlie zich.
“Het was een moeilijke periode voor mij.” bevestigt Tim. “Ik zei wel dat ik ging stoppen, maar dat gebeurde gewoon niet. Er kwam steeds weer iets nieuws boven waar ik aan wilde beginnen en dat eerst wilde afmaken. Ik bleef steeds nieuwe dingen starten, terwijl ik eigenlijk goed wist dat mijn gametijd allang voorbij was.”
Zijn ouders zagen dit met lede ogen aan. “Hij noemde escalaties voor lief. De verslaving nam het over. Hij kon niet stoppen, ondanks dat hij dat wel zei. We hebben niet zulke leuke herinneringen aan een jaar geleden.” voegen ze toe aan het gesprek.
“We hebben veel geleerd uit de sessies met Bavo. Het bleef hangen en heeft zeker veel in werking gezet. Er was een klik omdat Bavo Tim begreep en Tim ook open was naar Bavo toe. Er gebeurde echt iets.”
Het keerpunt: bewustwording en eerste stappen naar herstel van gameverslaving
De eerste gesprekken bij GameChangers brachten een belangrijke doorbraak. “We herinneren ons nog de eerste gesprekken waar er bewustwording kwam bij Tim.”, zegt Charlie. “In het eerste gesprek had Tim het over een soort digitaal kasteel waarin hij heel veel energie stak, terwijl er eigenlijk weinig gebeurde offline. Hij voelde zich online gelukkig. Het was een emotioneel moment, alsof er een ballon werd doorgeprikt.” voegt Bavo toe aan het gesprek. “Tim had twee werelden, waarbij hij weinig tijd stak in het offline leven. De sessies gaven hem inzicht en brachten het besef van 'yes, we can' en de eerste stappen naar herstel.”, brengen Charlie en Bea nog aan.
Een specifieke oefening, de slachtoffer-aanklager oefening, bleef hangen bij Tim en speelde een grote rol in zijn herstelproces. “De oefening 'slachtoffer-aanklager' was eentje die we zijn blijven onthouden en die vaak terugkwam in andere therapiesessies. We hebben veel geleerd uit de sessies met Bavo. Het bleef hangen en heeft zeker veel in werking gezet. Er was een klik omdat Bavo Tim begreep en Tim ook open was naar Bavo toe. Er gebeurde echt iets.” zegt Bea.
“De eerste stap werd gezet en handvatten werden gegeven naar herstel van gameverslaving bij GameChangers. We hadden online sessies om de 1 à 3 weken met Bavo. Bij GameChangers werd het zaadje geplant dat verder kon groeien met het water dat het kreeg in een traject als 'Yes We Can'. Er was stress om stappen te zetten naar de opnames.” vat Charlie samen.
“Ik spoorde jullie aan om de moed niet op te geven. En gaf aan dat Tim aan het groeien was en het enkel groeipijnen waren die hij toen moest doorstaan, maar het wel ging overleven. En dat is Tim gelukt.” voegt Bavo nog toe.
“De eerste stap werd gezet en handvatten werden gegeven naar herstel van gameverslaving bij GameChangers.
De weg naar zelfstandigheid en herstel van gameverslaving
Vandaag de dag is Tim een ander persoon. “Ik werk vandaag nog steeds aan mijn herstel van gameverslaving met therapie in een safehouse. Ik geniet terug van de kleine dingen zoals het weer. En kan ook verbinding maken met anderen. Zo ga ik bijv. gesprekken aan met wildvreemden, zoals in de bus een conversatie starten over iets wat mij ook interesseert.”
Ook zijn ouders zien een wereld van verschil: “Hij gaat alleen met de bus en doet dingen die hij anders nooit zou doen. Die zelfstandigheid en hoe hij nu omgaat met moeilijke zaken zoals een komende operatie is een enorm verschil. Hij vlucht niet meer weg naar gamen zoals vroeger en spreekt er open over naar ons toe. Hij pleegt zelfstandige telefoontjes en regelt dingen zelf. Dat is allemaal nieuw. Hij doet het zelf, niet langer wij als ouders. Het is nu de verantwoordelijkheid van Tim. Hij heeft er ook begeleiding in en durft ook hulp aan die begeleiding te vragen. Ondanks alles gaat het nu makkelijker voor ons alle drie in vergelijking met vorig jaar.”
Wat Tim iemand van zijn leeftijd die in een vergelijkbare situatie wil meegeven?
“Als je de kans krijgt, neem die dan alsjeblieft aan. Ik heb het gedaan en het heeft mijn leven letterlijk gered. Ik werk eraan, omdat ik eraan wil werken. Omdat ik en het leven het waard zijn om eraan te werken. De digitale wereld heeft me veel gebracht, maar de fysieke wereld is veel mooier en beter dan ik aanvankelijk dacht. Deze kans krijg je niet zomaar, en je moet hem grijpen als je hem krijgt. Denk ook niet dat je deze kans twee keer zou krijgen. En het is de moeite waard. Je krijgt terug wat je erin stopt. Het is niet makkelijk, maar het is het wel waard.”, besluit Tim het traject.
Zijn moeder, Bea, voegt nog toe: “Het verschil is gewoon mooi om te zien. Hoe hij nu spreekt over dingen en ook zegt wat hij denkt. Hij weet wat hij zegt. Hij komt er niet hakkelend en stotend uit.” Charlie bevestigt:“Hij neemt verantwoordelijkheid op de juiste momenten en komt terug op dingen die hij bespreekbaar maakt.”
“Hoewel we aanvoelden dat er iets mis was, durfden we het niet echt als een verslaving te bestempelen. Uit angst en onwetendheid. Als je het benoemt, moet je er ook iets mee doen. Het is heel lastig om het te benoemen.”
Tips voor ouders van jongeren met een gameverslaving
Bea en Charlie willen andere ouders nog een hart onder de riem steken. “Geef niet op. Maak het vooral bespreekbaar. Het heeft ons heel veel ellende gebracht. En we hadden veel eerder op onze strepen moeten staan. Hoewel we aanvoelden dat er iets mis was, durfden we het niet echt als een verslaving te bestempelen. Uit angst en onwetendheid. Als je het benoemt, moet je er ook iets mee doen. Het is heel lastig om het te benoemen. En ook waar ligt de scheidslijn tussen overmatig gamen en gameverslaving? Uiteindelijk weet je het wel. Maar dan moet je het ook toegeven en benoemen en de consequenties aanvaarden en ermee aan de slag gaan. Hoe eerder, hoe beter. Dit ligt natuurlijk vaak buiten de macht van de ouders. Het is belangrijk dat je het bespreekbaar maakt en de problemen niet onderschat. Het had niet zo lang hoeven duren als iedereen durfde te zien wat er daadwerkelijk speelde. Geef niet op en kijk niet weg.”
“Het verschil is gewoon mooi om te zien. Hoe hij nu spreekt over dingen en ook zegt wat hij denkt. Hij weet wat hij zegt. Hij komt er niet hakkelend en stotend uit.” “Hij neemt verantwoordelijkheid op de juiste momenten en komt terug op dingen die hij bespreekbaar maakt.”
Conclusie
Het verhaal van Tim, Bea, Charlie, en Bavo toont de kracht van besef, erkenning, daadkracht en de juiste begeleiding in de strijd tegen gameverslaving. Het is een reis van bewustwording, herstel en groei, die laat zien dat, hoewel de weg moeilijk kan zijn, de resultaten de moeite waard zijn. Geef niet op en blijf de hoop vasthouden – herstel is mogelijk. Laat jezelf begeleiden.
